Χριστούγεννα: θα γεννηθεί και πάλι η ΕΛΠΙΔΑ!... - Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Θα γιορτάσουμε την Τετάρτη 25η Δεκεμβρίου την Αγία Ημέρα της συμβολικής γέννησης του Θεανθρώπου, την Θεϊκή υπόσχεση και μαζί την ελπίδα για την σωτηρία μας…

     Και καθώς ανήμερα των Χριστουγέννων θα γευόμαστε πατροπαράδοτα εδέσματα και γλυκίσματα στρωμένα στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, καθώς θα ανοίγουμε κάτω από το μεγάλο ή μικρό, πλούσια ή λιτά στολισμένο σε κάθε σπίτι Χριστουγεννιάτικο δένδρο τα δώρα μας, αμέτρητοι συνάνθρωποί μας, κάποιοι ίσως και μέσα στην ίδια με εμάς πολυκατοικία, θα παραμείνουν πνιγμένοι στο βουβό, το ανελέητο αίσθημα της ανείπωτης πικρής δικής τους καθημερινότητας της έλλειψης της ελπίδας και της προοπτικής για ένα καλύτερο αύριο των ίδιων και των παιδιών τους….

     Ποιος θα πίστευε, μερικές δεκαετίες πριν, ότι εδώ στην κάποτε αποκαλούμενη «Ψωροκώσταινα», στη χώρα της «φαιδρής πορτοκαλιάς», της γειτονιάς των ονείρων και της γονικής προτροπής του τύπου: «παιδάκι μου καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το….όνομα» θα φτάναμε στο σημείο να μιλάμε για το φριχτό υποκειμενικό συναίσθημα της αποκοπής από την αγέλη, της απομόνωσης χωρίς την αίσθηση ότι ανήκουμε στην ομάδα!..

    Σε καθημερινή βάση συνεχίζουμε την Εθνικής μας πορεία στο μέλλον με την ντροπή των οικονομικών «θεσμών», με την παρουσία ατάλαντων και ατιμώρητων πολιτικών και την συστηματική αποδόμηση προγραμμάτων και δομών «κοινωνικής βοήθειας σε παιδιά».

     Συνεχίζουμε, ως φιλοθεάμον κοινό να ανοίγουμε τους δέκτες των έγχρωμων τηλεοράσεων βιώνοντας την εικονική πραγματικότητα της συμμετοχικής διαδικασίας σε κάποια σύναξη με ποικιλώνυμες ονομασίες, μισόγυμνες καλλονές ως χαζοχαρούμενες γλάστρες…

Ζούμε ιδιοκτήτες και ενοικιαστές σε κακόγουστες και πανάκριβες πολυκατοικίες έχοντας διακόψει τη συμμετοχική διαδικασία στην «κεντρική θέρμανση» και πέρα από τις εθιμοτυπικές φιλοφρονήσεις και τα μικροπρεπή κουτσομπολιά αγνοούμε την ύπαρξη του συγκατοίκου μας σε σημείο ώστε σήμερα και στην πατρίδα μας να χρειάζεται να «μυρίσει» το πτώμα κάποιου συνταξιούχου, μοναχικού γείτονα ή γειτόνισσάς μας για να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι «ευτυχείς» υπόλοιποι ότι έκλεισε πια για αυτόν ή αυτήν, τραγικά, η αναπόφευκτη για ΟΛΟΥΣ μας παρένθεση της …ζωής!

   Να δούμε στις πρακτικές της διαστάσεις την ψυχοκοινωνική μας κατάντια;

     Αμέτρητοι οι συνοδοιπόροι μας στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας του Ηράκλειου και όλων των άλλων μεγαλουπόλεων της πατρίδας μας.

     Στρυμωγμένα ασφυκτικά τα σώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών στα αστικά μας λεωφορεία και θέσεις μόνο για όρθιους στις κάθε λογής πιτσαρίες, καφετέριες, παμπ, ορθάδικα και ελληνοπρεπείς ταβέρνες…

     Περιφέρουμε την πλήξη, την ανία, τα βιωματικά μας τραύματα στους κάθε λογής χώρους εργασίας και αναψυχής.

     Είμαστε τώρα πιά και οι νέο-Έλληνες παραγωγοί και παράγωγα, αίτια και αποτελέσματα ενός ψυχοκοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος με οικονομικές δομές που εδραιώνονται στο ατομικό κίνητρο και τα συλλογικά «ένστικτα» για άντληση κέρδους και συλλογή δύναμης και εξουσίας και απολήγουν εξαντλημένες στην εδραίωση ενός αντικειμενικού κόσμου χωρίς συναισθήματα, χωρίς ανθρωπιά!..

     «Ανέκαθεν ο άνθρωπος ήταν αγελαίο ζώο» όπως το διατύπωσε και ο μεγάλος Μακεδόνας φιλόσοφος, ο δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ανθρωπότητας Αριστοτέλης δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν.

     Ο συνάνθρωπός μας στην υπηρεσία, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο πανεπιστήμιο για όλους εμάς που είμαστε οικονομικά ενεργοί, όπως και ο συνάνθρωπός μας στο ορφανοτροφείο, στο γηροκομείο και στη φυλακή βασανίζεται κάθε λεπτό, κάθε ώρα κάθε μερόνυχτο από το αίσθημα της έλλειψης ελπίδας..

Εάν σκύψουμε προσεκτικά εσείς και εγώ, βαθιά μέσα στα φυλλοκάρδια του απέραντου Ελληνικού μας υποσυνείδητου, στα αρχέτυπα της ανθρώπινης ομαδικής συμπεριφοράς που χάνουν τις καταβολές τους στην ιστορία Πελασγών, Δωριέων και Αχαιών, θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν ΟΛΑ τα απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας μας από την αρνητική όψη της σύγχρονης αυτής ψυχοκοινωνικής και πολιτισμικής ασθένειας που λέγεται έλλειψη ελπίδας!..

Εκεί βαθιά στην ψυχή της Ελλάδας μας υπήρχε και υπάρχει η δημιουργικότητα της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Υπάρχει το εσώτερο μήνυμα της ελπίδας με την οποία μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε, υπάρχουν «φιλότιμο», «κυμπαριλίκι» και «μπέσα».

     «Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, ΠΡΩΤΗ γιορτή του Χρόνου!…»

     Την ερχόμενη Τετάρτη ανήμερα των Χριστουγέννων  ας βιώσουμε το εσώτερο μήνυμα της ελπίδας που φέρνει κάθε χρόνο την 25η Δεκεμβρίου για εμάς τους Χριστιανούς σε ολόκληρο τον Πλανήτη δυναμικά στο προσκήνιο η θρησκευτική επανάληψη της συμβολικής Γέννησης στη Φάτνη της Βηθλεέμ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού…. 

     Ας φέρουμε φέτος Χριστούγεννα του 2024, αυτήν τη πρωτόγνωρα και με συνεχιζόμενους πολέμους δύσκολη για όλη την Ανθρωπότητα χρονιά, στο συνειδητό ατομικό και συλλογικό μας επίπεδο την Ελπίδα που φέρνει η γέννηση του Ιησού.

     Φίλες και φίλοι αναγνώστες από βάθος καρδιάς εύχομαι:

     Καλά Χριστούγεννα!..