Πανελλήνιες 2023: Ακόμα και αν δεν περάσεις, εγώ θα σε αγαπώ!

Πανελλήνιες 2023: Όπως είπε και ο ακαδημαϊκός Mathew Jacobson, «…πίσω από κάθε παιδί που πιστεύει στον εαυτό του, υπάρχει ένας ενήλικας που πίστεψε πρώτα σε αυτό...».

Πανελλήνιες Εξετάσεις 2023. Ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος. Τελείωσε η παιδική ηλικία, η ανέμελη και η χωρίς ευθύνες ζωή.

Είναι η ώρα που οι γονείς βρίσκονται στην άκρη της πιο ψηλής “κορφής” μαζί με τα παιδιά τους και ετοιμάζονται να τα σπρώξουν, προτρέποντάς τα να ανοίξουν τα “φτερά” τους και να πετάξουν ψηλά και μακριά, για να γνωρίσουν τον κόσμο. Να ζήσουν, να γευτούν, να μάθουν, να κάνουν λάθη, να πέσουν και να ξανασηκωθούν.

Είναι η 1η φορά που βιώνω το άγχος των Πανελλαδικών Εξετάσεων από την πλευρά του γονέα. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που πέρασα εγώ την ίδια ακριβώς δοκιμασία και είμαι πλέον πεπεισμένη ότι το άγχος μου ως μαμά είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που είχα ως εξεταζόμενη μαθήτρια.

Ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε ως γονείς, το έχουμε ήδη κάνει. Σταθήκαμε δίπλα στο παιδί μας, στη χαρά, στη λύπη, στην αρρώστια, σε κάθε είδους δοκιμασία. Το αναθρέψαμε σωστά και του μάθαμε να εκτιμά τις αξίες της ζωής. Το πείσαμε ότι πρέπει να ζει με αξιοπρέπεια και να μην αδικεί κανέναν. Το βασικότερο μάθημα όμως που του προσφέραμε είναι ότι πρέπει να νιώθει άξιος και ικανός άνθρωπος να ζήσει μακριά από τους γονείς του και από την ασφαλή φωλιά, γνωρίζοντας ότι η πόρτα του σπιτιού θα είναι πάντοτε ανοικτή και τουλάχιστον 2 χέρια ανοικτά θα τον περιμένουν πάντα για να τον αγκαλιάσουν και να τον στηρίξουν όποτε χρειαστεί. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πρέπει να έχουν εμπεδώσει τα παιδιά μας.

Η προετοιμασία για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι άκρως ψυχοφθόρα και επίπονη, τόσο για τους γονείς, όσο και για τα ίδια τα παιδιά. Διαρκεί συνήθως 3 χρόνια, μιας και τις περισσότερες φορές ξεκινάει από την Α’ λυκείου. Τα αρνητικά πάρα πολλά και δυσβάστακτα, το κυριότερο όμως είναι ότι όλα κρίνονται μέσα σε 3 ώρες, όσο δηλαδή διαρκεί η διαδικασία εξέτασης σε καθένα μάθημα. Όλα θα τελειώσουν ή θα αρχίσουν μέσα στην επόμενη 1,5 εβδομάδα.

Είναι κρίμα και άδικο να υπάρχει όλο αυτό το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας των παιδιών μας προαπαιτούμενο είναι οι γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να εγγράψουν τα παιδιά τους σε ιδιαίτερα μαθήματα. Οι γονείς να εναλλάσσονται σε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και των εξετάσεων. Να εκτελούν χρέη ταξιτζή, τραπεζίτη, κυματοθραύστη, ψυχολόγου κ.λπ.

Αν με ρωτάτε να σας πω τη γνώμη μου μετά από προσωπική εμπειρία και βιώματα, αν πιστεύω δηλαδή ότι πρέπει να αλλάξει το όλο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς καθόλου σκέψη λέω “ναι”. Είμαι απόλυτη και κατηγορηματική. Χρειάζονται πολλές αλλαγές, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν τώρα.

Σε αυτή την εξεταστική διαδικασία και μετά το πέρας της, το “αν μας αντέξει το σχοινί” δε θα φανεί στο χειροκρότημα. Είναι άδικος ο τρόπος αξιολόγησης του επιπέδου γνώσεων ενός παιδιού και της ικανότητας φοίτησής του σε κάποιο πανεπιστήμιο. Όμως αυτόν έχουμε και με αυτόν θα πρέπει να πορευτούμε.

Συνεπώς, απόλυτα σεβόμενοι τον αγώνα των παιδιών μας θα πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, ατάραχοι και “βράχοι” δυνατοί, όσο και να έχουμε καμφθεί ψυχολογικά και ανεξάρτητα από το άγχος που μας “τρώει” τα σωθικά αυτό το διάστημα. Πρέπει να τα πείσουμε ότι είναι δυνατά και ότι θα τα καταφέρουν.

Όπως είπε και ο ακαδημαϊκός Mathew Jacobson, «…πίσω από κάθε παιδί που πιστεύει στον εαυτό του, υπάρχει ένας ενήλικας που πίστεψε πρώτα σε αυτό...».

Πρέπει να τα πείσουμε ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Ό,τι και αν συμβεί, τίποτα δεν τελειώνει και πάντα θα υπάρξει και δεύτερη ευκαιρία να επιτύχουν τον στόχο τους, ακόμα και αν αποτύχουν τώρα. Αγάπη, στήριξη και υγεία χρειάζεται να έχουμε και όλα μπορούν να γίνουν.

Θέλω, κλείνοντας, να απευθυνθώ σε όλους τους υποψήφιους και τις υποψήφιες στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και ιδιαιτέρως στον γιο μου και να πω: «Ακόμα και αν δεν περάσεις, εγώ θα σε αγαπώ...».

Παρόλο που ένας καθηγητής μου είχε πει ότι δεν πρέπει να λέμε «καλή επιτυχία», επειδή η επιτυχία είναι πάντοτε καλή, εγώ θα φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου: Καλή επιτυχία, παιδιά!

*Η Ειρήνη Ζαχαριαδάκη είναι αρχιτέκτονας μηχανικός, υποψήφια διδάκτορας και προϊσταμένη Τμήματος Κτηριακών Έργων Δήμου Μαλεβιζίου.

Πηγή