Η εποχή των αλαφροΐσκιωτων! Πολιτική και πολιτικοί για τα πανηγύρια!

Μήπως σε κάποιες περιπτώσεις οι πολιτικοί δεν είναι πλέον αρμοδιότητα της πολιτικής, αλλά ανήκει στην αρμοδιότητα άλλων επιστημών;

Μήπως κυκλοφορούν ανάμεσά σας επίγονοι του αξιαγάπητου Αρμάντου Δελαπατρίδη, που όρκιζε υπουργούς τους περαστικούς, ως εν αναμονή Πρωθυπουργός;

Μήπως η κοινή γνώμη έχει χάσει την επαφή με τον κοινό νου και καταπίνει αμάσητα τα φούμαρα που αραδιάζουν κάποιοι πολιτικοί, χωρίς να υποψιάζεται ότι «έχουν κόψει την αλυσίδα»; Και όπως έλεγαν παλιά στα χωριά για κάποιον «φευγάτο»: «δεν έχει κανέναν να τον μαζέψει;».

Εδώ που τα λέμε, μπορεί ο άλλος να είναι (ή να θέλει να γίνει) όψιμος πολιτικός, αλλά ένα μυαλό έχει χειμώνα καλοκαίρι. Τι να σου κάνει και αυτό; Πόσο να αντέξει, ειδικά στα δύσκολα; Έρχεται η ώρα που σαλτάρει και λέει ό,τι του κατεβαίνει. Όσοι τον παίρνουν τοις μετρητοίς κακό του κεφαλιού τους.

Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι αλαφροΐσκιωτες συμπεριφορές από (wannabe) πολιτικά πρόσωπα, που αν μη τι άλλο οφείλουν να συνδέουν όσα εκστομίζουν με τη σοβαρότητα και τη λογική, αλλά και με τη θεσμική κανονικότητα.

Κάποιες απόψεις, ιδέες και προτάσεις που διατυπώνονται από υπεύθυνα, υποτίθεται, χείλη, δεν απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν «παλαβομάρες». Και ερωτώ:

Εφόσον υπάρχουν δηλώσεις πολιτικών που «είναι για τα πανηγύρια», μήπως είναι και οι ίδιοι; Κάτι που μάλλον αντιλαμβάνονται όσοι τους ακούνε και τους παίρνουν στα σοβαρά. Ή όσοι πρόθυμα θα τους κρεμούσαν κουδούνια.

Καλό μας βράδυ!