Συγκλονίζει η ανάρτηση εθελοντή Παθολόγου στο Νοσοκομείο Κατερίνης: “Σώσε με γιατρέ, έχω παιδιά να μεγαλώσω!”

Εργάστηκε στην κλινική Covid-19 του Νοσοκομείου της Κατερίνης ως εθελοντής για οκτώ ημέρες. Τα όσα περιγράφει από την εμπειρία του συγκλονίζουν.

Ο καθηγητής και διευθυντής της Γ.Παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν», Αντώνης Δημητρακόπουλος, σε ανάρτηση που έκανε στο Facebook περιγράφει τα όσα έζησε στο διάστημα αυτό.

Ο ίδιος σε αυτή κάνει λόγο για τις «πιο πυκνές ιατρικές ημέρες και ώρες της ζωής του», ενώ μεταξύ άλλων αναφέρει πως «σίγουρα ήταν οι πιο πικρές μέρες». Στην συνέχεια της ανάρτησης του εξηγεί: «90 νοσηλευόμενοι ασθενείς καθημερινά, 140 συνολικά. Δεκάδες θάνατοι. Συνεχείς διασωληνώσεις. Ένα μεσημέρι δώσαμε 7 εξιτήρια, το απόγευμα τα κρεβάτια τους ήταν πάλι γεμάτα. Στο ΤΕΠ κρατούσαν αρρώστους ακόμη και 36 ώρες μέχρι να βρεθεί κρεβάτι στην κλινική. Πολλές διακομιδές, γιατί δεν χωρούσαν πουθενά. Πολλοί σχετικά νέοι, 45-60 ετών. Κάποιοι με μικρά παιδιά: “σώσε με γιατρέ, έχω παιδιά να μεγαλώσω”. Σπάραζε η καρδιά σου. Την 2η ημέρα διασωληνώσαμε 39χρονο. Έπειτα από λίγο και 47χρονο. Σαρώνει σε αυτές τις ηλικίες. Δεν είναι μόνο οι ηλικιωμένοι. Και το σημαντικότερο: χωρίς άλλους παράγοντες κινδύνου. Με μία εξαίρεση, την παχυσαρκία συχνά».

Μάλιστα ο ίδιος περιγράφει χαρακτηριστικά τα εξής:«Χωρίς πνευμονολόγο… Πάρα πολλοί ιατροί ασθενείς με covid, ταυτόχρονα. Επιστρατευμένες όλες οι ειδικότητες του νοσοκομείου. Τι μπορούν όμως να προσφέρουν στην βαριά πνευμονία του covid ιατροί μη σχετικών ειδικοτήτων; Κάνουν ό,τι μπορούν με αγάπη, φιλότιμο και αυτοθυσία πολλές φορές. Δεν αρκεί όμως. Φανταστικοί οι ειδικευόμενοι όλων των ειδικοτήτων. Ανεκτίμητη η προσφορά τους», ενώ παρακάτω επιχείρησε να κάνει σύγκριση της κατάστασης που επικρατεί τόσο στα νοσοκομεία της επαρχίας, όσο και σε αυτά των μεγάλων πόλεων όπως της Αθήνας…

«Στα νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων υπάρχει πληθώρα ιατρών. Εμείς στην Αθήνα ζούμε σε μια άλλη πραγματικότητα. Μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα των νομαρχιακών νοσοκομείων, όπου το σύστημα υγείας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το τεράστιο φορτίο τόσων πολλών ασθενών με πνευμονία ταυτόχρονα. Δεν ήταν σχεδιασμένα για τις συνθήκες που απαιτούνται στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Εν καιρώ «ειρήνης» επαρκή ίσως, εν καιρώ «πολέμου» ανεπαρκή» αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ στην ολοκλήρωση της ανάρτησής του καταλήγει ως εξής:  «Χρειάζονται βοήθεια κυρίως σε ειδικούς ιατρούς και σε νοσηλευτές με εμπειρία. Και σε εξοπλισμό βεβαίως. Αναρωτιέμαι όμως: όσους αναπνευστήρες και να έχεις, τους ιατρούς και τους νοσηλευτές που θα τους λειτουργήσουν και θα φροντίσουν τους ασθενείς πώς θα τους βρεις να στελεχώσουν τα νοσοκομεία των μικρών πόλεων της Ελλάδας;»

Πηγή