Χαίρομαι (της Άννας Ζανιδάκη)

Να κοιτώ πατεράδες να καμαρώνουν τις κόρες τους ,να ναι περήφανοι που έχουν αποκτήσει αυτόν τον τίτλο.

Να μοιράζονται τα εύκολα ,τα δύσκολα .

Μα εσύ ,ούτε για τα εύκολα ήσουν.
Δεν ήθελες να γελάμε,το χαμόγελο ,είναι ευτυχία ,το ήξερες τι σήμαινε για όλους μας μα εσύ ,το σκληροτράχηλο εγώ σου ,δε σε άφηνε.

Να νοιώσεις τ άγγιγμα ,απαλό σα βελούδο,τη φωνή της να σου μιλά.να σου εξομολογείται καταστάσεις , θέματα ,που την απασχολούσαν και την προβλημάτιζαν.την παίδευαν και την ξενύχταγαν..,,μερόνυχτα ολόκληρα.


Καμάρωνα και πάντα θα καμαρώνω ,γι αυτά τα βλαστάρια μας,που τα καταδικάσαμε σε φόβους και φοβίες και συμπεριφορές αντίξοων συνθηκών.

Προκαλούμενων με συνέπειες προσκεκλημένων οδυρμών και κλαυδμών μετέπειτα.

Μα η σιγουριά η δική σου ,αβεβαιότητα .δική μου χρόνια τώρα ,τυραννούσε την ψυχή μου ,με τα αναπάντητα γιατί μου,πότε θα βρουν λύτρωση .

Δεν τα αφήνω,τα τροφοδοτώ έτσι ,γιατί δε θα ξεχάσω ,δε θα υποπέσω σε σφάλματα που θα ξεσκίζουν το είναι μου.


Καμαρώνω σα να είμαι εγώ στη θέση,εκείνης της συζύγου που χαίρεται ,να βλέπει τον πατέρα τους,κομμάτι στη ζωή τους απ τη ζωή τους που είναι ο φίλος εκείνος που θα τα αγγίξει ψυχικά ,θα τα κάνει να εκτονωθούν .

Θα θελήσεις ,η κολώνια αυτή να κρατάει χρόνια ,που το άρωμά της ευωδιάζει ..μα έχεις φανεί ανίκανος ,αμέτοχος. ..αδαής και παντελώς ανεύθυνος.

Το σύμπαν κι εκείνο σαν αμοιβή τους ,ανταμοιβή τους..στέλνει ,θετικές κριτικές,.ουσιώδεις και μόνο.


Χαίρομαι να βλέπω πατεράδες,να συμμερίζονται τον κόπο των μανάδων των παιδιών τους .να συντελούν ενεργά ,να μην αποστασιοποιούνται ,να μη μένουν μακριά κι έξω απ τα προβλήματα .

Ενεργοί πάντα και δραστήριοι να εναποθέτουν άνθη,στη λέξη μάνα ,στη λέξη σύζυγο κι όχι να πλανώνται πλάνην οικτράν ,πως όλα είναι στο χέρι της γυναίκας και πως η γυναίκα κρατάει το σπίτι.

Το σπίτι θα κρατηθεί εφόσον το θέλουνε αληθινά και συννειδητά και οι δυο μαζί,καθώς και τα παλαμάκια ,χτυπιούνται με δυο χέρια .


Η οικογένεια κρατιέται και στηρίζεται όταν και οι δύο δρούν επιτακτικά προς τη σωτηρία της .αφού ένας ίσον κανένας.

Πόσα έχω ακόμα να πω ,μα να ξέρετε καλά,εμείς οι μανάδες ΔΕΝ ΤΑ ΦΕΡΑΜΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ,,κι όποιος φέρεται ανεύθυνα και επώδυνα στις ψυχούλες ,από μόνος του ,αποποιείται τον τίτλο του πατέρα ,κηρύσσεται μόνος του σε αχρηστία ρόλου ,γονιού.
Γονιός δε γεννιέσαι ,γίνεσαι ,αλλά κι αυτό θέλει τρόπο και όχι κόπο.

Όποιος ανακηρύσσεται άχρηστος ,ανεύθυνος και κυρίως ακυρώνεται στα μάτια των παιδιών του και των γύρω του,αμέσως κηρύσσεται ΑΠΩΝ..και κάποια στιγμή θα βρεθεί κάποιος άλλος,που θα τα νοιστεί και θα ενδιαφερθεί και τότε θα γίνει ΠΑΡΩΝ ,,για εκείνα και τότε φυσικά θα πονέσει. ,,,αλλά θα το έχει ήδη προκαλέσει από  μόνος του .

ΔΕΝ ΤΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΑΣ...ΜΟΝΟ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ !!!!


Γράφει η Άννα Ζανιδάκη